จากประสบการณ์

น้องสิบล้อ

จากประสบการณ์จริงๆ ที่ได้เลี้ยงสุนัขพันธุ์นี้ 

ความจริงแล้ว  ไม่ได้มีความคิดที่จะเลี้ยงจนได้ไปเห็นในเพจขายพวกลูกสุนัข เลยเกิดความเอ็นดูและคิดที่จะอยากเลี้ยงสุนัขขึ้นมา ในบางเพจก็จะมีการติดต่อซื้อขายกันบ้าง บางโพสก็จะเป็นการขอความช่วยเหลือ สำหรับใครมีความสะดวกมีความเมตตาที่จะรับน้องสุนัขไปเลี้ยงก็จะมีการโพสทำนองว่า "ช่วยเมตตาหาบ้านให้น้องสุนัขที" ปัญหาเหล่านี้ส่วนใหญ่แม่พันธุ์ออกลูกเป็นคอกเยอะ  เจ้าของถึงกับเลี้ยงไว้ได้ไม่หมดเลยถึงกับต้องขอความช่วยเหลือจากทางสื่อออนไลน์  และตัวดิฉันเองได้เจ้าสุนัขพันธุ์ปั๊กตัวอ้วนน่าแบ๊วตัวนี้มาก็เพราะ  ติดต่อและได้รับซื้อมาจากเพจนั่นเองคะ  แรกๆ ที่ได้มาเลี้ยงนั้นตัวเล็กมากๆคะ  มีนิสัยขี้เล่น  ติดเจ้าของคะ ซุกซน เวลาอยู่ห้องก็จะมาอยู่แต่กับเจ้าของใกล้ๆ  ประมาณว่าพี่แกจะอ้อนหรือคิดถึงนั่นเองคะ.

       

                            ตอนนี้ก็เลี้ยงมาได้ 2 ปี และคะ ขี้เล่นขี้อ้อนเหมือนเดิมคะ  เวลาอยู่ด้วยก็มักจะมานอนพิงบ้าง การที่เราเลี้ยงสุนัขมันทำให้ผมใจเย็นนะคะ  และช่วยทำให้หายเครียดได้  อย่างเช่นเวลาเราเหนื่อยมาจากงานหรือกำลังเครียดเรื่องงาน  แค่เรามองหน้ามัน  มันเหมือนมีพลังบางอย่างที่ทำให้เรารู้สึกอ่อนโยน รู้สึกคลายกังวล  คลายความเครียดได้คะ  ไม่รู้อาจจะคิดไปเองคนเดียวไหม  แต่รู้สึกสบายใจมากเวลาอยู่กับมัน  รู้สึกอบอุ่นจริงๆ คะ.

                          ส่วนเรื่องสุขภาพของน้องหมา  แข็งแรงดีนะคะ ตอนแรกคิดว่าจะป่วยง่ายสะด้วยซ้ำคะเพราะเห็นตามเว็บต่างๆ จะบอกว่าน้องหมาพันธุ์นี้มีปัญหาด้านการกินละออกกำลังกายมากๆ ไม่ได้ด้วยเนื่องด้วยน้องหมาพันธุ์นี้มีพลังงานต่ำ  แต่เราสามารถควบคุมอาหารการกินของน้องได้คฝึกให้เป็นนิสัยแต่เด็กๆ  อย่างเช่น  การกินอาหารก็ให้สามมื้อคะ แต่ในทุกๆสามมื้อนั้น  อย่างมื้อเช้าของเขาเราอาจจะให้เป็นข้าวหรืออาหารเม็ดไปคะ  และในช่วงบ่ายๆ กลางวันบางวันจะเปนอาหารเม็ดบางวันจะเป็นขนมของเขาคะ ช่วงเยนก็อาหารปกติ ขนมของน้องหมาจะให้เป็นเฉพาะบางเวลาคะ  ไม่ได้ให้จนติดนิสัยเคยตัวว่าต้องกินตลอด  การออกกำลังกายของเขา  เขาออกกำลังกายได้คะ อย่างพาออกไปเดินเล่นบ้าง  จะทำให้น้องหมาไม่คลายเครียด  ผ่อนคลายเขาบ้าง ออกกำลังไปในตัวด้วยคะ.

                         การใส่ใจคือสิ่งที่เราต้องมีสำหรับคนที่คิดจะเลี้ยงสัตว์ไม่ใช่แค่เฉพาะหมานะคะ  ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลก เรารับมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเราต้องรับผิดชอบคะ ดูแลเขารักเขาเหมือนกับในวันแรกที่เราอยากได้เขา  ไม่ใช่ชอบเฉพาะตอนที่เขาตัวเล็กน่ารัก  พอเขาโตก็นำเขาไปปล่อย  หรือให้ความรักความใส่ใจที่น้อยลง สงสารมันคะและบาปด้วยนะคะ  ถ้าไม่คิดว่าจะดูแลเขาได้ดีพอหรือคิดว่าวันหนึ่งตัวเองต้องเปลี่ยนใจ  อย่าพึ่งตัดสินใจนำเขามาเลี้ยงเลยคะ.